Dit artikel een bewerking van een YouTube fimpje van prof. Franz Ruppert met de uitleg van IoPT en het proces van de intentie methode. Lees dit samen met artikel Intenties of Verlangens in IoPT.

De intentie methode (in het Duits: Anliegen methode) heeft IoPT als achtergrond. IoPT staat voor Identitäts Orientierte Psychotrauma Theorie. De intentie methode is vanuit IoPT ontwikkeld met als doel de IdentiteitsOntwikkeling.

Oorspronkelijk gepubliceerd op YouTube - vertaling door Sytze Wierda

Dit is een opname van Franz Ruppert waarin hij zijn methode uitlegt.
Ik heb veel tijd in de Nederlandse vertaling gestoken; ik verzoek je mij daarin te erkennen bij het delen van dit bericht.

Identiteitsontwikkeling staat in het middelpunt.

Identiteit is de optelsom van al onze levenservaringen vanaf conceptie.

In de loop van ons leven gebeuren er dingen met een traumatisch karakter, dat noemen we psychotrauma, waarna identiteitsontwikkeling moeilijk wordt. Het wordt onderbroken, gefixeerd of elementaire bestanddelen als “ik” en “wil” missen compleet. Daardoor kunnen we dus niet ons eigen leven leven (door vervloeid te raken met de wil van de ander)

Het doel is: jouw eigen leven te leven.

Wie ben ik? Niet: wie ben ik in mijn verstrikte relaties waarbij ik behoeften vervul van anderen.

De intentie methode is een weg terug naar mijzelf, tot de persoon die ik werkelijk ben.

Jouw eigen intentie, verlangen, behoefte staat centraal.

Als begeleider en -indien in een groep- de groep hoeft niet te weten over het hoe en wat van jouw intentie. Als begeleider kan en zal ik niet zeggen of de intentie “goed” is.
Een voorbeeld van een intentie kan zijn: “hoe heb ik mijn geboorte beleefd?”.

Het therapeutisch proces start al met het formuleren van de intentie zin, de zin van het verlangen. Daarmee neem je verantwoordelijkheid voor “wat wil ik werkelijk?”. Wat is voor mij belangrijk?, wat is NU belangrijk voor mij? En hoe overvraag ik mijzelf niet.

De zin van jouw intentie, verlangen, schrijf je op.

Beperk de zin tot 5 tot 7 woorden (of woordgroepen). Beperk de zin tot 2 tot 3 woorden of leestekens waarbij “ik” verplicht is. Anders komt er teveel informatie tegelijkertijd beschikbaar. Het is belangrijk jezelf niet te overvragen, de resonanten niet te overvragen noch de begeleider in de begeleiding van dit proces.
NB: vanaf 2017 zijn 5 tot 7 woorden of woordgroepen; leestekens zijn mogelijk
NB: vanaf juli 2019 zijn er maximaal 5 elementen.
NB: vanaf 6 maart 2020 zijn er maximaal 3 elementen.
NB: vanaf 7 november 2020 zijn er maximaal 3 woorden maar er is geen zin meer nodig.
NB: vanaf februari 2021 wordt gewerkt met 2 woorden, maximaal 3.
NB: vanaf 7 oktober 2022 wordt uitsluitend gewerkt met taal en moet “ik” een van de woorden zijn.

Minder is meer.

Het proces gaat verder als volgt: je schrijft jouw zin op en kiest 5 tot 7 woorden (of woordgroepen). Je schrijft elk van de gekozen woorden op een post-it die je op een badge plakt. Vervolgens vraag je per woord / badge of iemand daarop wil resoneren: “wil jij resoneren op het woord “…” in mijn intentie “….”?”

Wanneer iedereen is gevraagd voel je als vraagsteller (de cliënt) in op jouw verlangen. Wanneer je klaar bent, bereid bent, geef je een startsignaal.
Dan start de eerste fase.

De eerste fase is non-verbaal; er wordt nog niet gesproken. In deze fase wordt de basisstructuur van de intentie zichtbaar.

In deze eerste fase blijven de resonanten zitten. Eerst voelen de resonanten wat het woord met hen doet.

Dan komt er een 2e startsein en kunnen de resonanten bewegen, mochten zij dat willen.
De 2e fase start.

In de tweede fase bevraagt de vraagsteller de resonanten met hulp van de begeleider.

De vraagsteller bevraagt de resonanten die hij als eerste kiest.

Het verzoek aan de resonanten is om de essentie van wat op dat moment wordt ervaren mee te delen.

Er kan in korte tijd heel veel gebeuren, er kan snel iets veranderen bij de resonant. Wanneer de resonantie de essentie vertelt blijf de informatie behapbaar.

Tijdens het resonantie proces heeft de resonant 4 beperkingen:
– Geen geweld gebruiken (wat wel kan is bijvoorbeeld zeggen: ‘ik voel me zo boos, ik zou wel willen slaan’)
– Geen seksuele overschrijding
– Geen dingen kapot maken
– De ruimte niet verlaten
Verder bepaalt de resonant wat hij belangrijk vindt mee te delen, uit te drukken. De resonanten zijn heel belangrijk in deze methode. Er wordt veel zichtbaar dat onbewust in ons was.

Het doel is helderheid te krijgen over wat er gebeurt, wat was belangrijk voor mij; welke traumatische ervaringen heb ik mogelijk meegemaakt, en het allerbelangrijkste:

Hoe kom ik in een emotioneel proces waarmee afgesplitste delen weer (in mij) geïntegreerd raken? Dat ik ze eigen maak en weer heel word.

Dus het hoofddoel is:
– Traumatisering erkennen; hoe was het?
– Hoe kan ik dat weer integreren.
Dat kunnen we bereiken als we voelen, als we in ons gevoel komen. We kunnen ons met ons verstand voorbereiden, maar:

Het therapeutisch resultaat dient zich aan als we weer in ons voelen komen.

De intentie methode helpt ons hierbij; hiermee kunnen we weg komen van reflecteren, nadenken, overleggen en piekeren. Zodat we op een diepere laag in contact met onszelf komen EN ook niet meer zoveel meer hoeven te doen. Een van onze wezenlijke overlevingsstrategieën is denken, doen, handelen en het reageren. Als we in onze kern zijn doen we misschien niet zoveel maar wat we doen is wel zeer effectief.

De menselijke psyche bestaat voor 90-95% uit onbewuste gedragingen. Het bewustzijn is een bijzondere functie van de menselijke psyche.

Dit is gelijk onze hindernis; zolang we denken dat wij het bewustzijn zijn, dat ons bewustzijn onze psyche is, dan weten niet meer wie we zijn; dan vervreemden we van onszelf. Als we zeggen: oke, 5% is bewustzijn en een bijzondere functie en daaronder is 95% van onbewuste informatie die deel van mij uitmaakt, die mij maakt, dat onbewust of verdrongen is. Als we dat kunnen accepteren dan kunnen we deze methode makkelijker accepteren.

De intentie methode is de koningsweg naar het onbewuste.

Freud zei: de droom is de weg naar het onbewuste maar misschien moeten we zeggen: de intentie methode is de weg naar het onbewuste.

Toevoeging & Samenvatting

Momenteel werk ik als volgt in groepen met de intentiemethode (de methode van de theorie “identiteitsgerichte psychotrauma theorie (IoPT)”)

  • De vraagsteller brengt een intentie en schrijft dit op het whiteboard. Of wanneer online: in de chat of in de naam (als: Sytze – mijn intentie). Zie het artikel intenties of verlangens. Vanaf november 2020 is een hele zin niet meer nodig. 
  • Het verlangen kan maximaal 3 woorden bevatten waarvoor de vraagsteller vervolgens resonantiepersonen voor elk van de elementen selecteert. 
  • De vraagsteller geeft het startsignaal voor het proces.
  • Zonder iets te zeggen ontdekken de resonanten de basisstructuur en dynamiek van de materie.
  • De vraagsteller kan een dialoog voeren met de resonanten. De vraagsteller ontvangt van hen de essentie van hun ervaring in de resonantie. Lees de paragraaf ‘de innerlijke houding tijdens het proces’
  • Ik begeleid dit proces vanuit mijn kennis en ervaring. Online: ik ben op de achtergrond en soms kom ik in beeld en soms hoor je alleen mijn stem.

Op deze manier ontstaat een gedifferentieerd beeld van de psychologische structuur van de persoon die voor zichzelf werkt. Zijn gezonde psychologische delen zijn in de regel net zo zichtbaar als zijn getraumatiseerde delen en zijn trauma-overlevingsstrategieën. De intentie weerspiegelt vaak een fragment uit de traumabiografie van de persoon die het heeft opgezet.

Afhankelijk van het probleem kan de persoon die het verlangen brengt in diepe emotionele processen komen of nieuwe kennis en inzichten over zichzelf op een meer cognitief niveau opdoen.

De intentiemethode zorgt ervoor dat er door het therapeutische werk geen hertraumatisering plaatsvindt en dat de betrokkene in zijn eigen tempo zelfbepaalde ontwikkelingsstappen kan zetten.

De intentie is ook de focus van individuele sessies. Voor de afzonderlijke woorden worden vloerankers gebruikt waarop de cliënt gaat staan om nieuwe inzichten te krijgen in de eigen traumabiografie.